Na ogół to matki są wychwalane w książkach - samotne, porzucone, zmieniają swoje życie, wyjeżdżają, znajdują wymarzonego mężczyznę, wychowują radosne dzieci. Odstępstwa od wyjątków są, a jakże. Rzadko jednak mamy sposobność patrzenia na miłość ojcowską, walkę o dobro dziecka (kilka książek, kilka filmów - to jednak wciąż mało w porównaniu z falą "matka-dziecko"). Właśnie dlatego powinniście zwrócić uwagę na "Dobrego ojca". Schemat znany - on sam z dzieckiem, robi wszystko, by zapewnić mu dobry byt, coś się psuje, zostaje wplątany w niezbyt czyste sprawy. Tu jednak pewnym powiewem nowości jest młody ojciec, który zamiast nastoletniej zabawy, wybiera życie. Zobaczcie, co zgotuje mu los.

Kilka dni temu, nocą, gdy Z. z mojego łóżka zrobiła poligon doświadczalny do nowych szaleńczych eksperymentów, S. powiedział o naszym drugim dziecku: "Urodziłaś małpkę, a nie dziecko!". Dzieci, dzieci, dzieci. Prawie wszyscy wiemy, co potrafią wykombinować, jak niezwykłe pomysły zrodzić w tych małych główkach. Wokół tysiąc poradników, które mówią, jak sobie z tym wszystkim poradzić. Jednak... nie zawsze wychodzi. I się nie załamujemy. A gdy słyszymy: "Ja też tak mam!", czujemy się normalni, a nie wyobcowani. Właśnie dlatego należy promować takie ksiązki jak "Wyznania upiornej mamuśki". Rodzicielstwo jest trudne, ale jednocześnie jakże wesołe. Jill Smokler pokazuje to w 100%. Zdecydowanie polecam!